Tot op hoge leeftijd en toen hij al lang gepensioneerd was, was Rudolf Wanzl bij het bedrijf betrokken. Hij liep door het bedrijf en was telkens opnieuw trots op zijn levenswerk, de gesprekken met jarenlange medewerkers of de ene of andere leverancier of klant, die hij tijdens zijn rondgang tegen het lijf liep. En elke avond had hij een vast ritueel: stipt om 18:30 uur verscheen Rudolf Wanzl op het kantoor van financieel directeur Derks, groette hem vriendelijk en nam ongevraagd plaats aan de kleine vergadertafel.

“Loopt alles? Is er nog nieuws”, zo begon het korte gesprek, dat steeds met dezelfde zin eindigde: "Nu moet ik naar huis, mijn vrouw heeft gekookt!" Zei hij, stond op, om dan in de geopende deur even te blijven staan: Hebben we nog genoeg geld? Een knikje en een glimlach van de heer Derks was voldoende en hij ging op weg naar huis. Tot morgen!