Tot op hoge leeftijd en toen hij al lang gepensioneerd was, was Rudolf Wanzl bij het bedrijf betrokken. Hij liep door het bedrijf en was telkens opnieuw trots op zijn levenswerk, de gesprekken met jarenlange medewerkers of de ene of andere leverancier of klant, die hij tijdens zijn rondgang tegen het lijf liep. En elke avond had hij een vast ritueel: stipt om 18:30 uur verscheen Rudolf Wanzl op het kantoor van financieel directeur Derks, groette hem vriendelijk en nam ongevraagd plaats aan de kleine vergadertafel.

“Loopt alles? Is er nog nieuws?”, zo begon het korte gesprek, dat steeds met dezelfde zin eindigde: “Nu moet ik naar huis, mijn vrouw heeft gekookt!” Na dit gezegd te hebbende, stond hij op om vervolgens kort in de geopende deur te blijven staan: “Hebben we nog genoeg geld?” Een knik en lach van meneer Derks was genoeg, waarna hij op weg naar huis ging. Tot morgen!